“Chemoule, een Franse kat”: Nathalie Quintane geeft het op
Door Elisabeth Philippe
Gepubliceerd op
De tekeningen van Stephen Loye, zo snel als klauwen, dragen bij aan de charmante nonchalance van het geheel. POL
Met een abonnement kun je artikelen cadeau doen aan je dierbaren. En dat is nog niet alles: je kunt ze bekijken en erop reageren.
Abonnee
Recensie Het is in de eerste persoon en in een spottend schorre taal – een katten tong – dat Chemoule het op zich neemt om ons te vertellen over zijn hectische leven ★★★☆☆
Van Hoffmanns "The Cat Murr", een 19e-eeuws pareltje, tot Hiro Arikawa's "Memoires van een kat", een bestseller uit 2017, staat de autobiografie van een kat op het punt zich te vestigen als een volwaardig literair genre. In dit opzicht blijft "I Am a Cat", een klassieker uit de Japanse literatuur van Natsume Sôseki en gepubliceerd aan het begin van de 20e eeuw, een van de absolute referenties. Het is de beurt aan Nathalie Quintane, een oneerbiedige schrijfster met vaak politiek scherpe teksten ("Wat te doen met de middenklasse?", "Alles komt goed"), om toe te geven aan de kat. In dit geval aan een zekere Chemoule.
Bij de geboorte heette het dier Michel Poniatowski. Maar na een nadere beschouwing van de anatomie werd uiteindelijk besloten om deze beige kat met licht convergerende blauwe ogen de lieflijke naam Chemoule te geven. "Dus ik mis alleen spraak? Nou, dan ben je doof," vraagt het tere diertje. Zo is het in de eerste persoon en in een spottend schorre taal – een taal van c…
Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenWilt u meer lezen?
Al onze artikelen integraal vanaf €1
Of
Le Nouvel Observateur
